به گزارش آوای نشاط، "کارن گرینبِرگ" مورخ، پرفسور و نویسنده آمریکایی طی یادداشتی در وبلاگ آمریکایی لوبلاگ نوشت، اخیرا به افسانه "هانسل و گرِتِل" فکر می کردم. آنها از شرایط ظالمانه ی خانه ترسیده بودند، این دو برادر و خواهر فرار کرده و گرسنه و هراسان در میان جنگل های ناشناخته بودند. این برادر و خواهر با پیر زنی که آنها را با وعده های امنیت فریب می دهد مبارزه می کنند. او یکی از آنها را درون قفس می اندازد و دیگری را خدمتکار خود می کند و آماده خوردن آنها می شود.
این افسانه ی آلمانیِ قرن 19 باید به آمریکای امروز تعمیم داده شود. ما به جای "هانسل و گرِتِل" باید بر دختران و پسرانی که از ظلم و گرسنگی آمریکای مرکزی فرار می کنند و معتقدند که به زندگی بهتری در آمریکا دست خواهند یافت، تمرکز کنیم. اما آنها توسط نیروهای قدرتمندتر و عواملِ به مراتب ظالم تر از آن پیر زن شرور به قفس پرتاب می شوند. در این داستان هیچ سیاستی وجود ندارد. تنها خوب و بد، و درست و غلط وجود دارد.
این افسانه، رنج های مربوط به اسارت و مجازات کودکان در مرز آمریکا و مکزیک را ثبت می کند. دولت ترامپ یک دفاع تمام عیار از سیاست های خود را انتخاب کرده و گام بزرگی در جهت مأموریت خود یعنی تعریف مجدد (یا دقیق تر، تلاش برای نابود کردن) ایده حقوق بشر به عنوان بخشی از هویت کشور برداشته است.
"مایک پمپئو" وزیر امور خارجه هیچ شکی در واقعیت کودکانی که در قفس محبوس شده اند، از ابتدایی ترین نیازها محروم هستند و بی شرمانه مورد سوء استفاده قرار می گیرند بر جای نگذاشت. تمایل رها کردن کودکان بی سرپرست صرفا نتیجه ای تأسف بار از ذهنی بیمار و اقدامات ناشیانه از سوی نیروی پلیس سرکوبگر مرزی نیست، بلکه بخشی از تصمیم تیم ترامپ مبنی بر کنار گذاشتن حقوق بشر است.
کودکان در اردوگاه های بازداشت
داستان کودکان در مرز واقعا وحشتناک است. آمریکا مدت ها مهاجرانی در مرز جنوبی خود داشته است. در واقع از دهه 1980، شمار کسانی که از مرز عبور کردند به بیش از 1 میلیون نفر رسید.
وقتی اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا (CBP) به برآورد اینکه میزان مهاجرت کنونی تا ماه سپتامبر از 1 میلیون تجاوز می کند می پردازد، بسیاری از کارشناسان فکر نمی کنند که در سال جاری اتفاق بیفتد.
چیزی که در عبور از مرز کاملا جدید است، شمار کودکان در میان مهاجران است. بر اساس گواهی اخیر "کوین مک آلینان" سرپرست وزارت امنیت ملی آمریکا پیش از کمیته قضایی مجلس سنا، 72 درصد از اقدامات اجرایی مرزها در ماه مه با کودکان بدون همراه و بدون خانواده در آمیخته بود.
وقتی ماه گذشته، دولت رسما سیاست بی رحمانه ی خود در مورد جدا کردن خانواده ها را متوقف ساخت، بسیاری از آن کودکان (حتی کودکان نوپا و نوزادان) را به تنهایی در بازداشت رها کرد.
به گزارش VOX، طی چندین هفته گذشته بیش از 2000 کودک، بدون والدین خود در بازداشتِ گشت مرزی آمریکا نگهداری شدند. شرایط اردوگاه ها از آریزونا تا تگزاس شرم آور و برای کودکان بسیار ناگوار است.
بازرس کل وزارت امنیت داخلی آمریکا درست چند روز پیش از تعطیلات 4 جولای (روز استقلال آمریکا) گزارشی را به شکل یک فرم چاپی که حق حیات، حق آزادی و حق شاد بودن را به انسان ها می دهد را منتشر و کثافت کاری و خطر در زندان های مرزی را توصیف کرد.
کودکان در آنجا از تعویض لباس، تختخواب، غذای گرم، مسواک، صابون، حمام و حتی مراقبت های پزشکی محروم بودند. جزئیات گرافیکی که دیگر شاهدان عینی از ماهیت و میزان محرومیت در آن ارائه داده اند به ما نشان می دهد که کودکان در پوشک های آلوده و در ادرار خود زندگی می کنند، روی زمین بِتُنی می خوابند و بسیار گریه می کنند.
اعضای طبقه ی تا حدودی متمدن تر مجلس سنا گفتند که کودکانی که بیرون از اردوگاه ها می خوابند در معرض مواد غذایی فاسد قرار دارند.
گزارش جدید منتشر شده از سوی کمیته نظارت و اصلاح مجلس نمایندگان آمریکا فاش می کند که هزینه عاطفی جدایی های خانوادگی که بر سر هزاران جوان آمده را باید به این وضعیت اضافه کرد.
وکیل مهاجرت اِل‌پاسو که از یکی از مراکز نگهداری کودکان مهاجر بازدید کرده، توصیف می کند: "جوانی را دیدم که تا به خونریزی افتادن صورتش بر خود چنگ می زد. طبق اظهارات برخی از بازدیدکنندگان از اردوگاه های کودکان، آنها سعی در خفه کردن خود با بندِ کارت شناسایی را دارند و کسانی که در آرزوی فرار از آنجا هستند از پنجره های طبقات بالا به پایین می پرند."
جای تعجب نیست که حداقل 7 کودک در این شرایط جان خود را از دست داده اند و بسیاری دیگر از شپش، گال، آبله مرغان و دیگر مصیبت ها رنج می برند. وقتی متخصصان از انجمن پزشکان اطفال آمریکا برای پیشنهاد کمک به کودکان به اردوگاه ها سفر می کنند، خدمات آنها پذیرفته نمی شود.
"میشل باچِلِت" کمیساریای حقوق بشر در سازمان ملل متحد که متخصص اطفال است، شرایط مهاجران را مخوف عنوان کرد و یادآور شد که چندین سازمان حقوق بشری سازمان ملل دریافته اند که بازداشت کودکان مهاجر، رفتاری بی رحمانه، غیر انسانی یا تحقیر آمیز بوده که طبق قوانین بین المللی ممنوع است.
گرچه اداره گمرک و محافظت مرزی آمریکا تحت الشعاع قرار می گیرد، اما تصور اینکه برخی از این رفتارها عمدی است، دشوار نیست. چرا پیشنهاد کمک پزشکان یا لوازم اهدایی ارسالی از سوی شهروندانِ نگران پذیرفته نمی شود؟ چرا داوطلبان کمک های بشردوستانه که به 2 مهاجر بیمار و نا امید آمریکای مرکزی غذا و آب دادند و سعی داشتند به آنها امداد پزشکی برسانند، دستگیر می شوند؟
دولت می داند که این شرایط وخیم است، اما مقاماتِ آن از شرایطی که دولت ایجاد کرده و در آن غرق شده اند شکایت می کنند و با اینکه از این وضع کلافه شده اند، قدرت بیان مشکل را ندارند.
در حالی که عده ای در مواجهه با این چالش ادعای ضعف کرده اند، بقیه مقامات دولت حتی از پذیرش شرایط وحشتناک کودکان امتناع می ورزند.
ترامپ با سرزنش دموکرات ها به خاطر مشکلات موجود کشور، درباره امکانات در مرز گفت: "آنها به زیبایی اداره می شوند." مقامات ارشد آمریکا بارها این عدم پذیرش را بی شرمانه خوانده اند.
"کریستن نیلسن" وزیر سابق امنیت میهن آمریکا که مسئول بسیاری از آشفتگی ها است به کنگره اطمینان داد که از کودکان مراقبت می شود و ما بالاترین استانداردها را داریم.
"جِف سِشِنز" وزیر سابق دادگستری آمریکا نیز حرف های نیلسن را تکرار و تأکید کرد: "از کودکان به خوبی مراقبت می شود. در واقع، مراقبت هایی که برای آنها انجام می شود از بسیاری کودکان آمریکایی بهتر است."
"سارا فابیان" وکیل وزارت دادگستری در دادگاه از پذیرش عدم رعایت استانداردهای قانونی در بازداشتگاه های کودکان مانند؛ فقدان صابون، مسواک، تختخواب و خوابیدن در شرایط نا امن و غیر بهداشتی خودداری کرد.
رئیس گشتِ مرزیِ منطقه ی اِل پاسوی آمریکا با سنگدلی اظهار داشت: "20 سال پیش، اگر برای بازداشت شدگان نوشیدنی و کلوچه داشتیم خوش شانس بودیم. اما اکنون ایستگاه های ما با وجود پوشک نوزاد و انواع غذاها و تنقلات، بیشتر شبیه به والمارت هستند."
"مایک پِنس" معاون رئیس جمهور آمریکا با توجه به بازدید از 2 اردوگاه از بیان واقعیت در مورد کودکان و مسکن خانواده ها امتناع ورزید و تأکید کرد که در این اردوگاه ها، مراقبت های دلسوزانه ای که هر آمریکایی به آن افتخار می کند انجام می شود.
در دنیای چه کسانی کثافت، بیماری و ظلم عاطفی مداوم قابل قبول است؟ آیا حبس وحشیانه کودکان در آمریکا نقض اصول بنیادین نیست؟ واشنگتن از زمان آغاز جنگ جهانی دوم چه مساعدت ها و حمایت هایی که نشانه آمریکا و سیاست بین المللی است را رد می کند؟ مقامات آمریکایی از چه زمانی به جای جمع کردن بهترین استعدادها، انرژی ها و منابع خود برای مقابله با چنین مشکلاتی، کلافه شده اند و شکست را اعلام می کنند؟
پاسخ تمام اینها دونالد ترامپ است. یک لحظه هم فکر نکنید که این مشکل تنها یک مسئله حاصل از پیامدهای غیر عمدی است.
انتهای پیام/
