به گزارش آوای نشاط، سال پایانی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود که شورای امنیت سازمان ملل متحد برای پایان دادن به این جنگ و جلوگیری از خسارت‌های بیشتری که عراق متحمل شده بود، بار دیگر پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای آتش بس نوشت تا پس از پذیرش ایران، اجرا شود. زمانی که این قطعنامه از سوی ایران پذیرفت، عراق برای جبران شکست‌ها و گرفتن برگ برنده، از این فرصت استفاده کرد و هجوم گسترده ای را از جبهه جنوب کشور به ایران وارد کرد و تا نزدیکی شهرهای دزفول و اندیمشک آمد تا بتواند هم اسیر بگیرد و هم ویرانی به بار آورد.
رزمندگان ایرانی در آن بازه زمانی همه درگیر حراست از مرزها بودند، یک‌سری از رزمندگان در شمال غرب درگیر بودند، گروهی دیگر در شلمچه و جزیره مجنون. در آن زمان رزمندگان گردان عمار یاسر لشکر 27 محمد رسول الله(ص) تهران تازه از خط پدافندی برگشته بودند و به آنها مرخصی داده شد تا به تهران بازگردند. رزمندگان خود را برای رفتن به تهران آمده کرده بودند و حتی بلیط قطار هم در دستانشان بود.
ساعت 9:30 صبح 21 تیرماه 67 اعلام شد که عراق به تنگه ابوقریب که تنگه ای بسیار استراتژیک در شمال‌غرب خوزستان است حمله کرده و هیچ نیرویی را نداریم که مقابل آنها بایستد. از طرف فرماندهی ابلاغ می‌شود که گردان عمار برای مقابله با عراق اعزام شود، اطلاع می‌دهند که گردان عمار آماده شده‌اند که بروند مرخصی! دستور می‌دهند که "گردان عمار را برگردانید به تنگه ابوقریب". رزمندگان گردان عمار به پادگان دوکوهه برمی‌گردند و به‌سرعت تجهیز می‌شوند و عازم خط مقدم می‌شوند. در این عملیات گردان عمار به‌تنهایی مقابل یک لشکر زرهی عراقی ایستاد و نیمی از این گردان به‌علت تشنگی به فیض شهادت نائل شدند. همچنین به مناسبت پاسداشت این حماسه بزرگ رزمندگان گردان عمار فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» به کارگردانی بهرام توکلی تولید شده که این فیلم به عنوان بهترین فیلم سینمایی در سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر انتخاب شد.
محمد شریفی، متولد سال 42 است. از ابتدای جنگ در سال 59 به همراه شهید دکتر چمران وارد عرصه کارزار دفاع مقدس با ساختار جنگ‌های نامنظم شده و به منطقه جنوب رفت و کار جنگ را از آنجا شروع کرد. پس از آن به لشکر 27 محمد رسول الله(ص) منتقل شد و در گردان‌های مختلف از جمله گردان عمار یاسر حضور داشته است. او در این عملیات جانشین گردان عمار بود که ناگفته‌های زیادی از این عملیات غرور آفرین دارد. به مناسبت برگزاری مراسم گرامشدات«حماسه سازان ابوقریب» با جانشین گردان عمار گفت‌و‌گویی گرفتیم که در ادامه بخشی از این گفت‌و‌گو را می‌خوانید:
وقتی از تنگه خارج می‌شدیم یک قسمتی از آن منطقه به شکل دشت می‌شود, دیدیم کنار جاده یک جایی دست‌خورده است, یعنی زمین دستکاری شده بود. انگار لودری بیل زده بود و خاک را در جای دیگر ریخته بود. آثار نم هم دیده می شد.بچه‌ها با بیل و کلنگ به جان این زمین افتادند. قدری که کندیم دیدیم جنازه بچه‌ها را پیدا کردیم. اینها را سیم تلفن که سیم‌های محکمی بود بسته بودند. در دو قسمت این موضوع را مشاهده کردیم و پیکر شهدا را پیدا کردیم. فکر می‌کنم 15 نفری شده بودند که از زیر خاک درآوردیم. اینها را بسته بودند.
* همانند شهدای غواصی که دست آنها را بسته بودند.
دقیقاً. به اولین پیکر که برخورد کردیم برخی تیر خورده بودند و این که دست اینها را ببندند در صورتی که کشته شده باشند دلیلی نداشت. می‌توان استنباط کرد بعضاً اینها زنده بودند. اولین جنازه را که بیرون کشیدیم دیدیم دست آنها بسته است و سیم را دنبال کردیم و دیدیم به یکی دیگر بسته است.از این قسمت حدود 14 پیکر پیدا شد و همه به هم متصل بودند. با بیل مکانیکی زده بودند و چاله‌ای کنده بودند و روی اینها خاک ریخته بودند. استراتژی عراقی‌ها این بود که اسیر بگیرند ولی چرا این کار را کردند، این که کشته بودند چرا دفن کردند؟ چرا به این شکل دفن کردند؟ می‌توانستند رها کنند و بروند. این جنایتی بود که عراقی‌ها در آنجا مرتکب شدند.
انتهای پیام/
