به گزارش آوای نشاط، فدراسیون بوکس اگر پرحاشیه ترین فدراسیون ورزشی این روزهای کشور نباشد قطعاً یکی از سه فدراسیون حاشیه دار و پر مشکل است. فدراسیونی که با ریاست حسین ثوری از دی ماه ۹۶ کار خود را آغاز کرد و حالا انگار با یک زلزله هولناک مواجه شده است.
اگر از ناکامی بوکسورهای ایرانی در رقابتهای مختلف از بازی‌های آسیایی گرفته تا مسابقات قهرمانی آسیا بگذریم شرایط داخلی این فدراسیون به شدت آشفته است. شرایط در بوکس به حدی غیرقابل تحمل بود که حتی ناصر طالبی نایب رئیس این فدراسیون که از کارشناسان خبره و با تجربه ورزش و حتی بوکس است هم در فدراسیون ماندگار نشد.
کادر فنی تیم ملی که تا مدتها یار غار فدراسیون شناخته می‌شدند و حتی در انتخابات در تیم ثوری بودند به یکباره از تیم کنار گذاشته شد و طیف جدیدی به نام مربی خارجی روی کار آمدند. از همه عجیب‌تر اینکه مربی قزاقستانی دو روز قبل از آمدنش سکته کرد و عکس‌هایی از وی در بیمارستان در فضای مجازی منتشر شد که بیشتر شبیه عکس یادگاری بود. با همین عکس‌های یادگاری و چند مدرک پزشکی و یک نامه عذرخواهی همه چیز به پایان رسید و پرونده آمدن سرمربی خارجی هم بسته شد.
حالا انگار همه فراموش کرده‌اند از بوکس بانوان حرفی بزنند، همان وعده‌ای که حسین ثوری پیش از انتخابات داده بود. او که قول راه اندازی بوکس بانوان را در کلیپ انتخاباتی اش داده بود حالا در اداره بوکس مردان نیز به مشکلات اساسی برخورد کرده است.
پس از نایب رئیس، برخی اعضای هیأت رئیسه و چند رئیس کمیته مهم و حساس این بار نوبت به استعفای اجرایی ترین عضو فدراسیون رسیده است. زمزمه‌های مشکلات کلانتری و ثوری از ماه‌ها قبل شنیده می‌شد اما کسی تصورش را نمی‌کرد که معاون آقای رئیس که بدون هیچ اطلاعات فنی از بوکس از اداره کل ورزش و جوانان سیستان و بلوچستان راهی فدراسیون این رشته شده بود و تاکیدش روی اجرای سند راهبردی فدراسیون بود حالا در میانه راه قید همکاری را بزند.
اگرچه درست یا غلط برخی منابع از «پایان مأموریت کلانتری» در بوکس خبر دادند اما مگر فدراسیون بوکس مسافرخانه است که هر کس آن هم دبیر فدراسیون مأموریتی کوتاه مدت در آن داشته باشد؟! آیا بوکس نیروی فنی، ثابت، کاربلد و با مأموریتی تمام نشدنی نداشت که سرمایه‌های مالی و معنوی جایگاه قدرتمند دبیر فدراسیون به فردی با عدم مقبولیت خانواده بوکس سپرده شد و در انتها نیز پس از کمتر از دو سال از پایان مأموریت وی در فدراسیون خبر داده می شود؟
حلقه دوستان ثوری هر روز کوچک و کوچک‌تر می‌شود و حتی یاران انتخاباتی وی نیز به منتقدانش تبدیل شده‌اند. بوکس طی مدت ریاست ثوری سرشار از حواشی، ناکامی، درگیری و استعفا بوده است. فرصت چندانی برای کسب سهمیه المپیک باقی نمانده و با این شرایط بعید به نظر می‌رسد بوکس همان یک سهمیه قبلی را هم کسب کند.
اگرچه زمزمه‌هایی از برگزاری مجمع فوق العاده در این شرایط بحرانی بوکس به گوش می سد اما ظاهر امر بیانگر این است که حتی اگر قرار باشد همه استعفا داده و بروند، ثوری ماندنی است. برخی از خانواده بوکس انتظار شرکت وی در انتخابات مجلس شورای اسلامی را داشتند و حتی نام وی در برخی لیست‌های احتمالی هم دیده شد اما وی برای حضور در انتخابات می‌بایست از ریاست فدراسیون استعفا می‌داد، اتفاقی که یا نیفتاده و یا علنی نشده است.
شاید تا چند سال گذشته منتقدان زیادی از شرایط رو به رکود بوکس در زمان ریاست ناطق نوری می‌گفتند اما حالا همان منتقدان مدیریت طولانی مدت وی در حفظ شاکله اصلی فدراسیون و به کارگیری قطب‌های مخالف در یک زمان و یک مکان را تحسین می‌کنند. اتفاقی که امروز به ندرت از فدراسیون تحت نظارت ثوری شاهدش هستیم.
